Terug naar Nederland

En zo zijn er bijna vier maanden voorbij. Terwijl ik dit laatste verhaaltje typ zit ik voor een laatste dag in m'n oude huis in Kaapstad, om vanavond het vliegtuig terug naar Nederland in te gaan.

De laatste 2 weken rondreizen waren echt een succes. Na nog geen 3 uur in het Krugerpark hebben we de big 5 al kunnen zien, en in Swaziland lag het hostel midden in een wildlife park. Johannesburg, Pretoria en St lucia, vele slechte wegen, gezellige hostels en heerlijk eten konden daar nog aan worden toegevoegd.

Bedankt voor de leuke reacties, ik heb echt het gevoel dat ik amper weg ben geweest!

Tot in Nederland!

liefs Anne

Christmas, Manchester and Great White Sharks

En zo begint vandaag alweer de laatste volle week in Kaapstad. Schrik niet, ik blijf nog wel even weg hoor, pas op 22 augustus zal ik landen op Nederlandse bodem. Toch zal ik deze week al alles afronden op de universiteit. Volgende week dinsdag vlieg ik naar Johannesburg waar ik in het noordoosten van Zuid Afrika nog 2 weekjes met neefje Mathijs zal rondreizen. Kruger National Park, Soweto, Drakensbergen en Pretoria mogen niet ontbreken, en hopelijk zullen we daar ook de big5 spotten. Moet wel leuk worden denk ik zo, en anders kan ik altijd nog proberen Mathijs daar achter te laten.

Deze week zal ik dus voornamelijk m'n stage hier afronden. Dat wil zeggen, het praktijkwerk, al het uitwerken heb ik lekker voor me uitgeschoven waardoor ik vanaf september op de VU lekker verder mag aan het verslag. Afgelopen weken heb ik de laatste interviews gehouden met de farm managers, en vrijdag heb ik een presentatie gehouden over de voorlopige resultaten op de afdeling hier. Deze week heb ik nog een laatste afspraak met de project manager om haar te bedanken voor al het werk en haar op de hoogte te stellen van voorlopige resultaten. Hier hoort natuurlijk een lunch met heerlijke wijn bij, dus ik kijk er wel naar uit. Jammer ook dat dat de laatste keer is, realistisch gezien zal ik hier waarschijnlijk niet op deze manier terugkomen, en ik heb het zo getroffen met deze plek. Goed om daar dus even bij stil te staan!
Het laatste verslag sloot ik af met m'n haar al bijna in de glitters voor Christmas in July. Na dit geslaagde kerstgevoel en overloed aan eten hebben Lisette en ik dit nog even dunnetjes overgedaan met een high tea in het Mount Nelson hotel (google dat maar eens). Een prachtig hotel in hartje Kaapstad waar je kunt genieten van heerlijk eten op een prachtig terras. Die zaterdag was het tijd voor de misschien wel belangrijkste voetbalwedstrijd van het jaar hier. Voetbal stelt hier niet zoveel voor, maar door het WK zijn ze toch redelijk besmet met het virus. Elk jaar komt er een belangrijk Europees team richting Zuid-Afrika om een aantal vriendschappelijke wedstrijden af te werken. Dit jaar was het de beurt aan Manchester United, om het op te nemen tegen Ajax Cape Town. De speciale fanwalk (een looproute vanaf het centrum naar het stadion) werd geopend en de sfeer was erg goed. Er zijn hier veel banden met de UK, waardoor er misschien wel meer mensen voor Manchester aan het juichen waren dan voor het lokale team. Als je je Liverpool of Arsenal fanshirt aanhad keek trouwens ook niemand raar op.

Afgelopen zaterdag ben ik met een aantal Nederlandse meiden naar Gansbaai gereden, een dorp dat ook wel bekend staat als ‘shark capital of the world'. Met andere woorden, wil je witte haaien zien, dan moet je hier zijn! Na uitgebreide veiligheidsinstructies en een spannende boottocht richting de plek waar de kooi al klaar lag, konden we na een minuut of 2 al de eerste haaien onder de boot door zien zwemmen. Eenmaal in de kooi was het net of je naar een goede kwaliteit haaienfilm op tv aan het kijken bent, heel onwerkelijk. En nee, je hoeft dus echt je huis niet meer uit om dingen te ervaren zoals dit. Grapje, want het was prachtig, het water was helder en we hebben 9 verschillende haaien gezien, ze zijn echt zo indrukwekkend als je zou denken. Achteraf bleek ik ook lekker onhandig uit de kooi te zijn geklommen terwijl de haai bijna de kooi aantikte.. Eenmaal uit de kooi bleek de zee net ruig genoeg om mij flink zeeziek te maken, dat moet je tenslotte ook een keer meemaken.

Nu ik in mijn hoofd al aan veel dingen moet denken die ik hier moet afronden deze laatste dagen, besef ik me ook goed dat het voorbij is gevlogen. Ik geniet echt nog steeds van alle Zuid Afrikaanse dingen. Heb een Zuid Afrikaans kookboek gekocht, heb dat uitgebrobeerd maar ze hier ook blij kunnen maken met echte hollandse appeltaart (bedankt mama). Vergeet ook niet het lokale bier, hmmm. De mensen zijn zoals ze hier zeggen echt ‘Kaapstads'. Westers, maar erg bourgondisch. Er zijn enorm veel mensen die hier niet vandaan komen, maar toch al wel tientallen jaren met veel plezier wonen en ik snap dat wel. De stad is veelzijdig, met 20 minuten sta je op Miami-achtige stranden, of op de Tafelberg na een intensieve hike. Walvissen, haaien, pinguins en safariparken zijn allemaal binnen een dagtrip te bereiken.

Aan de andere kant hoor je wel elke dag op de radio uitgebreide verslagen van verkeersongelukken, branden in de townships (en die zijn verwoestend) en opstootjes bij de ‘gangs'. Ook zie je mensen op de dag dat ze hun salaris uitbetaald krijgen (‘pay-day') slingerend over de snelweg gaan. Die mensen hebben sowieso hun loon besteedt aan wat 750 ml (heel gewoon) flessen bier, en dan maar hopen dat ze alleen zichzelf verwonden. Lopen op de snelweg is hier sowieso heel normaal. Zoals wat Zuid-Afrikaanse meiden zeiden: ‘hoe kom je anders van het ene dorp naar het andere?'. Stoppen op de vluchtstrook is ook aan de orde van de dag, dit met vele mensen lopend op deze plek is dus niet echt een succesvolle combinatie.

Het wordt dus alleen maar leuker om te kijken hoe ik Johannesburg en omgeving ga beleven. Dit is volgens velen een heel andere omgeving, dus dat kan alleen maar een ervaring worden!
Voor deze week ga ik mijn bureau op de uni maar eens leegmaken, en m'n tassen inpakken. Na Johannesburg ben ik nog maar een dag in Kaapstad en dan vlieg ik weg uit Zuid-Afrika. Ik zal kijken of ik tegen die tijd nog even verslag te doen van de reis, en anders breng ik jullie in Nederland weer op de hoogte. Heb erg zin om iedereen weer te zien!

Liefs van Anne

Rugby, Ballet en Haaialarmen

Terwijl iedereen mij op de hoogte houdt van het herfstweer in Nederland kan ik jullie vertellen dat ik hier ook al een week geen zon meer heb gezien. Het is duidelijk winter, mijn zomerse kleur die ik had gekregen is definitief verdwenen, en de dagen binnen doorbrengen is soms noodzaak geworden. Gelukkig is het kenmerkend van een stad die aan bijna alle kanten door zee en bergen omringd wordt dat het weer per uur omslaat, en uiteindelijk zou het eind juli en augustus alleen maar beter weer moeten worden, daar gaan we maar voor! Ik heb overigens niets te klagen, want een autootje wat ons overal naartoe brengt en er zijn genoeg dingen waar je geen mooi weer voor nodig hebt.

Alweer drie weken geleden waren we getuige van de finale van de junior rugby league. Rugby is hier DE sport, en in de finale stonden de teams van Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland tegen elkaar. Om echt te kunnen genieten hadden wij ons uitgebreid laten voorlichten over de spelregels zodat we niet op de verkeerde momenten zouden juichen. Uiteindelijk ging Zuid-Afrika er met de winst vandoor waardoor het feest helemaal groot was. Op 21 juli verwacht ik een nog groter festijn, als het lokale Cape Town Ajax (voetbal) een wedstrijd gaat spelen tegen Manchester United, uitverkocht in 15 minuten, maar wij hebben gelukkig kaartjes!

Tussendoor wordt er ook nog regelmatig gesurft. Ik mis het fietsen hier erg, dus om nog enigzins wat actief te zijn kun je dan het water in. Het water is overigens ijskoud, zelfs met wetsuit, maar voor een Hollander die gewend is aan ijs is het natuurlijk nog wel te overzien. Overigens staat Zuid-Afrika natuurlijk wel bekend om zijn haaien, en zijn verfijnde (?) haaialarmen. Om te kijken of er mogelijk een haai aanwezig is in de baai, staat er een wachter boven op een berg om schaduwen te spotten. Mocht hij enige verdenkingen hebben gaat het haaialarm af en wordt er geadviseerd het water uit te gaan. In hoeverre dit betrouwbaar is, tja.. Wij blijken in ieder geval de laatste keer 15 minuten na het haaialarm gewoon het water in te zijn geweest. Geen zorgen overigens, ik oefen in zulk ondiep water dat alleen de jonkies een kans maken om dichtbij te komen!

In A'dam breng ik regelmatig de maandagavonden door in de kroeg, voor de welbekende pubquizzen. Een aantal ronden met vragen die je samen met je team moet beantwoorden, in de hoop dat je het beste team bent van de avond. Gelukkig zijn er ook in Kaapstad pubquizzen, waardoor we nu op maandag in Mr Pickwick te vinden zijn. Erg druk wordt het niet bezocht waardoor we er na 2 keer oefenen maandag voor het eerst met de winst vandoor konden gaan.
Ruim een weekend geleden was het dan eindelijk tijd voor een roadtrip. Vlakbij Port Elizabeth (ruim 800 km richting het oosten) vond een Artsfestival plaats. Dit is een reden voor mensen uit heel Zuid-Afrika om af te reizen richting Grahamstown. Wij zijn op donderdag met een auto vol vertrokken richting Port Elizabeth, om vrijdag daadwerkelijk bij het festival aan te komen. Het was echt genieten om eens in een kleiner stadje te zijn, waar het eindelijk mogelijk was om zonder gevaar te liften van het ene podium naar de andere, en waar je ook kon rondlopen om vier uur snachts. Uiteindelijk hebben we van allerlei mooie optredens genoten, ballet, dans, zang, en zelfs nog een dancefeest meegepikt om zondag weer 800 km terug te touren. Met 4 slapende mensen in de auto, Ipod in de oren en prachtig weer cruisend over de Garden Route (google dat maar eens!) terug richting Kaapstad had ik een heerlijke tijd. Zeker toen er ook nog 4 giraffen aan de kant van de weg stonden. Deze bleken in een Safaripark te staan, maar ach, dat hoorde ik pas later!

Wat onderzoek betreft gaat alles z'n gangetje, het redelijk saaie werk is aangebroken in de vorm van het uittypen van alle interviews. Dit gaat gestaag, als ik het maar afwissel met wat ander werk. Het kwam dus mooi uit dat Sam na een week veldwerk in een township nog 1 dag terugging. Ik kon mooi helpen met het afnemen van vragenlijsten. Zo ging ik dus op pad met 2 lokale mensen, op zoek naar mensen die in het verleden ook hadden meegeholpen aan het onderzoek. Dit is vrij lastig in een sloppewijk zonder duidelijke huisnummers en structuur. Ik heb wel erg genoten, van de kinderen die overal spelen, van de toegankelijkheid van mensen, en het samenwerken met lokale mensen. En als er dan gedurende het interview met een moeder een kindje van 1,5 zo op de knie getild wordt en blijkt nog borstvoeding te krijgen is dat wel een prachtig moment.

Het komende weekend zijn er weer wat feestjes van studenten die weggaan, en op zondag gaat de mooie jurk aan voor het Kaapse ‘Christmas in July'. Compleet met kerstboom, versieringen en de door mij geliefde gluhwijn, ik kan niet wachten!

Veel liefs en kussen vanuit Kaapstad

Kaapse wijnlanden, voetbal en ijsbergen

Waar was ik gebleven? Ik zal eerst het verhaal over stage even afmaken, zodat ik bij deze kan gaan bevestigen dat hier ook echt wat gebeurd!

Zoals ik de vorige keer vertelde zou ik 2 veldwerkers gaan trainen om als vertalers bij mijn interviews te zijn. Nog geen uur na mijn verhaaltje werd ik gebeld dat het voor 1 van de werkers al lastig zou worden om naar Kaapstad te konen. Het verhaal achter de vertaalsters is dat ze beide in een sloppewijk wonen, 1,5 uur bij Kaapstad vandaan, maar al een jaar geleden opgeleid zijn om onderzoek te doen. De andere vertaalster belde mij vervolgens om 5 uur in de morgen dat ze de trein had gemist. De trein van 5 uur in de morgen is tevens ook de enige trein van de dag. Beetje hectisch allemaal maar uiteindelijk heeft mijn begeleider als vertaalster gefungeerd en was alles opgelost. Het is overigens niet zo dat deze vertaalsters laks zijn, ze zijn juist heel gemotiveerd om te werken, zeker omdat dat voor hen een belangrijke bron van inkomsten is. Daarnaast zijn ze goed. Ze stellen mensen op hun gemak omdat ‘het 1 van hen is’, ten opzichte van die blanke student die tegenover ze zit. Als Zuzeka erbij is, komen mensen bij mij vanzelf ook los. Zo zijn de eerste vier interviews erg goed gegaan, en uiteindelijk heb ik gisteren en vandaag in totaal nog 12 interviews gedaan. Mijn Afrikaans verbetert overigens per interview en de leuke quotjes komen zeker langs, zoals ‘mijn man wil elke maaltijd vlees eten’ en ‘we moesten anders gaan eten omdat m’n man diabeet bleek, maar toen verloor hij gewicht, en dat is slecht dus zijn we weer normal gaan eten’.

Inmiddels is ook de hele EK gekte waar ik me erg op had verheugd voorbij, maar dat is hier gelukkig snel vergeten. En gelukkig zijn er nog genoeg internationale studenten waar we voor mee kunnen juichen. Sam zijn verjaardag hebben we doorgebracht op het Wacky Wine festival. Voor 90R (=9E) kun je het hele weekend je wijnglas vullen bij tientallen farms en wijnwinkels in Robertson. Zo vullen de Kaapse wijnlanden niet alleen mijn werkende dagen maar ook de weekenden. Afgelopen weekend heb ik met Katja de citybus genomen (wie kent ‘m niet) om even de tourist uit te hangen. Daar wist een Zuid-Afrikaan, die op zijn vierde vanuit Nederland is verhuisd en hier al 60 jaar woont, mij feiloos ter herkennen als Nederlander. Beter oefenen dus, dat Afrikaans. En zondag is er dan eindelijk gesurft. Ik had toch met mezelf afgesproken dat ik me niet meer in dat zeewater zou wagen maar ach. Het was heerlijk! Er zijn hier mooie golven en ik kan hier goed oefenen, zeker nog eens terug dus. Tussendoor waren er natuurlijk de nodige Braaien, afscheidsetentjes van studenten die Kaapstad weer verlaten en voetbal kijken in Rafiki’s (hamburgernight) en Tommy’s sportsbar (biertje voor 1,5E). De ontdekking van afgelopen weken is overigens de Ijsberg. Een groot koud biertje waarin een shot tequila zit en bovenop worden twee scheppen limoenijs opgelost. Mjam. Ideetje Geertien, voor op je feestje!

Om af te sluiten nog maar wat leuke Kaapstadse feitjes:
Autorijden hier blijft levensgevaarlijk, ik kom terug als OF een kamikazechauffeuse OF een perfecte anticiperende ervaren autorijder. Wisselen van baan kan hier op elk moment en met elke snelheid, bussen hebben ALTIJD voorrang, en wegen hebben hier naar gewenst 2-3-4 banen, maar dat weet je nooit zeker. Taxi’s (minibusjes) denken dat ze onoverwinnelijk zijn en stoppen daar gewenst (dit is willekeurig in een middenberm, op de oprit van de snelweg of in tegengestelde richting, als ze iemand zien die misschien-wel-mee-wil-in-de-taxi). Had ik al verteld dat het stuur rechts zit, de versnellingen links en de richtingaanwijzer rechts?? Dit betekent overigens niet dat je niet links mag inhalen hoor, gelukkig maar..

Zakkenrollen vergt 1 tactiek. Je ziet een tourist lopen op Longstreet (DE uitgaansstraat van Kaapstad), je zegt dat je z’n schoenen heel mooi vindt, je buigt naar voren om ze te bekijken. De tourist buigt uit reflex mee naar voren om te zien wat je doet en jij pakt op hetzelfde moment achtereenvolgens portemonnee en smartphone uit de broekzak. Dit is vrij simpel en wij hebben al verschillende mensen gesproken die op die manier beroofd zijn. Sam herkende het daardoor en was snel genoeg, en Camiel was nog beter: ‘Nice sneakers? You should see my phone, it is way cooler!’

Aangezien alle sleutels van hetzelfde automerk hier op dezelfde auto gebruikt kunnen worden vonden we pas een bos bloemen en een fruitmand op de achterbank van onze auto. Ik was erg verrast, ik bedoel, vele mensen worden hier beroofd, en wij krijgen spullen. Helaas bleek dit voor de auto naast ons bedoeld te zijn, ook een Mazda. Ach, gelukkig was het geen baby.. Wist je trouwens al dat 6 kinderen hier het perfecte getal is om precies genoeg kinderbijslag te ontvangen (waar je elke maand voor in de rij moet) om niet te hoeven werken?

De studenten die in ons oude huis wonen zijn bijna allemaal geneeskundestudenten, en die maken natuurlijk helemaal de meest bizarre dingen mee. 20 steekwonden is geen uitzondering, zeker niet op payday. Payday is de dag dat mensen hier hun salaris ontvangen. Dit staat garant voor overmatig (voor Kaapstadse begrippen, dus: absurd) alcoholgebruik, waardoor gedurende de dag de een na de ander binnengebracht wordt op de Spoed. En nee dit is niet te vergelijken met comazuipen, meer met dronken mannen met messen of geweren die door het korte lontje elkaar te lijf gaan.

Ik begrijp dat ik met het verhaal hierboven enerzijds misschien een bezorgde mama op m’n dak krijg, en dat ik daarnaast het welbekende ‘het is hier zo fantastisch’ plaatje schets, maar het belangrijkste is dat ik me hier gewoon erg thuis voel, dus dat is fijn. Daar dragen al die leuke berichtjes van jullie heel erg aan bij! Nog 7 weken te gaan!

Veel liefs en kussen! Anne

Onderzoek en Verhuizen

De afgelopen weken is m'n onderzoek echt op gang gekomen, dus het lijkt me een goed moment om jullie daarvan op de hoogte te stellen. M'n stage houdt een onderzoek in aan het Nutrition information Centre University Stellenbosch (NICUS). Het NICUS houdt zich bezig met voeding en adviezen over heel Zuid-Afrika. Op dit moment heeft NICUS een project wat zich bezighoudt met voeding en leefstijl van farmworkers (mensen die werken op farms; boerderijen). Er zijn hier in deze regio meer dan 200 wijnboerderijen met vaak gemiddeld 150 mensen in dienst. Helaas hebben ook deze mensen steeds vaker last van overgewicht en daarbij horende chronische ziekten (diabetes, hart- en vaatziekte, hoge bloeddruk). Mede daarom heeft 1 van de farms uit de regio gevraagd of NICUS lessen kan geven over gezonde voeding en leefstijl. Het NICUS heeft vervolgens besloten dit ook geheel te gaan onderzoeken. Dit houdt in dat van deze farm alle werkers worden onderzocht (lengte, gewicht, cholesterol) en dat er vragenlijsten over voeding worden afgenomen, wat weten deze mensen, en hoe gaan ze ermee om. Dit wordt dan over een jaar weer getest, om te kijken of ze wat van de lessen opgestoken hebben. Wat is nu mijn taak vraag je je af?

Naast mijn tijd doorbrengen in prachtige wijnlandschappen, met wijn, maar ook kaas en chocola en bijbehorende proeverijen moet er natuurlijk ook wat gebeuren. Omdat wij op de VU leren om te denken vanuit het ‘patientenperspectief' ga ik kijken wat de farm workers ZELF daadwerkelijk denken over hun voeding en leefstijl. Vinden zij dat ze gezond eten, vinden zij dat er een probleem is, en wat is dat probleem dan. Daarnaast wil ik weten wat ze denken over de lessen die ze gaan krijgen. Denken ze dat ze dit nodig hebben, vinden ze dit nuttig, en waarover zouden ze dan moeten gaan? Wij kunnen hier namelijk wel bepalen wat belangrijk is, maar als de farm workers daar anders over denken dan hebben de lessen vervolgens geen effect. Ik ga deze interviews met ongeveer 16 farm workers houden, van verschillende farms, om zo te kijken wat de attitudes en perspectieven zijn van verschillende farm workers.

Het resultaat van de interviews zou moeten zijn dat wij erachter komen hoe we de lessen moeten gaan maken. Waar zouden de lessen op gericht moeten zijn, en in welke vorm. Deze lessen worden waarschijnlijk pas in augustus gegeven, hopelijk ben ik dan nog niet weg, want dat lijkt me erg interessant.

Voor het houden van de interviews heb ik lokale mensen nodig die zowel Afrikaans als Engels als isiXhosa spreken. Ik kan de farm workers waarschijnlijk niet voldoende begrijpen. Zij gaan de interviews houden en voor mij vertalen. Die lokale mensen ga ik morgen trainen, zodat we vrijdag de eerste interviews kunnen gaan doen. Dit klinkt nu erg gemakkelijk, dat valt in werkelijkheid vrijdag vast tegen, maar dat zien we dan wel. Ondertussen zijn we dus ook nog bezig met het zoeken naar nieuwe farm workers zodat we hopelijk 16 mensen kunnen interviewen.

Tot zover het onderzoek, want er is natuurlijk nog wel meer te beleven. Zo zijn we verhuisd naar een studentenbuurt in de stad. We moeten nu wat langer rijden om naar de universiteit te komen, maar wonen wel meer in de stad en dat is leuker, in een internationaal studentenhuis met drie anderen. Ook zijn er weer heel wat mensen terug naar Nederland, dus we hebben een hoop afscheidsdiners gehad. Verder ben ik met Anouk (Nederlands meisje) 3 uur gaan paardrijden in de duinen, wat heerlijk was, en zijn naar de botanische tuinen geweest. Ook ben ik met Sam mee geweest naar de townships, hier zal zijn onderzoek plaatsvinden. Townships zijn de ‘krottewijken' naast de grote steden, waar mensen tientallen jaren wonen in houten hutjes (waar het in de zomer 35 graden is en in de winter onder nul).

Gelukkig heb ik zondag oma nog kunnen verrassen door te skypen op haar verjaardag. De kamer was gevuld met mensen (lees: bejaarden) die waarschijnlijk nog niet eerder zo makkelijk contact hadden gehad met iemand die zo ver weg was, echt heel leuk! Ze kropen ongeveer IN de Ipad om te zien of ik ook bewoog :)

Volgende keer meer!

Liefs, Anne

PS Nieuwe adres:

Anne Vermond
52 Polo Road
Observatory
7925 Cape Town

Cape point, Campus lodge and Champions league

En zo zijn er alweer 2 weken voorbij sinds ik uit het koude Nederland vertrok. De komende tijd gaan de rollen zich helaas omdraaien want hier ga ik de winter in terwijl bij jullie de zomerjurkjes uit de kast komen. Gelukkig is het nu nog goed toeven met een lekker zonnetje en een graad of 20, en Braaien gebeurt gelukkig ook gewoon in de winter!

Vorige week vrijdag ervaarde ik voor het eerst dat ik nu alweer in een ritme zit. Elke werkdag vanuit de kamers op de Campus naar de universiteit, werken aan het onderzoek, aan het einde van de dag boodschappen doen in enorme supermarkten (complete gangpaden vol met Cornflakes), filmpje kijken of uit met de internationale studenten die hier ook verblijven.

Gelukkig zijn we allemaal ver van huis en zien we daarom genoeg reden om zoveel mogelijk andere dingen te doen. Er wordt hier bijna elke dag gesurft, ik heb me er nog niet aan gewaagd maar Sam is het water al uitgerend doordat het haai-alarm afging, een bioscoopbezoekje kost maar 30 Rand (= 3 Euro) en doordat we nu een autootje hebben kunnen we ook makkelijk Kaapstad in. Dat autootje is een avontuur opzich, ik heb natuurlijk goed opgelet maar heb nog geen BX gezien, dus hebben we voor de komende 3 maanden een van de vele ‘bakkies' die hier rondrijden. Aangezien Sam vanuit Amerika gewend is om met automaat te rijden, had ik de eer om de eerste rondjes te touren aan de LINKERkant van de weg. Wonder boven wonder gaat dat opvallend goed! Grappig is dat het niet alleen bij links autorijden blijft, maar mensen lopen ook aan de linkerkant door de gang, en aan de linkerkant de trap op.

Naast alle bezigheden die al bijna normaal zijn geworden, hebben we natuurlijk ook een hele lijst met bezienswaardigheden te bezoeken. De ideale persoon om dit mee te ondernemen is natuurlijk een Zuid-Afrikaan. Laat Sam nou in Amsterdam een huisgenoot hebben gehad uit Zuid-Afrika. Vorige week woensdag hadden we voor het eerst afgesproken met Ricardo, in Waterfront. Waterfront is een van de meest touristische plekken in Kaapstad, een groot contrast met de townships die amper 2 kilometer verder zijn. Hier bevindt zich ook de 7-sterren ‘The one and only' hotelketen, waar wij natuurlijk even naar binnen zijn gelopen. Met Ricardo besloten we ook om zaterdag Cape Point te bezoeken en aansluitend in Tommy's Sportbar (met Nederlandse eigenaar) de Champions League finale te gaan kijken. Vrijdag eerst nog genoten van een heus campusfeest, aangezien veel zuid-afrikaanse studenten hier in dorms op de campus wonen, is er regelmatig een georganiseerd feestje, leuk om dat ook even mee te pikken natuurlijk. Voor onze huisgenoten is het vaste prik om zaterdag bij te komen in de Old Biscuit Mall. Een hippe markt midden in Woodstock, een township. Op straat sturen de lokale Afrikaners je naar een parkeerplek (a 5 Rand = 0.50 Euro) en binnen koopt touristisch Kaapstad alles wat los en vast zit. Wat een contrast.Hoogepunt is de grote markt met etenswaren, de allerbeste broodjes, lokaal (pitabroodjes en Afrikaanse pizza's) en internationaal (bitterballen en pannekoeken). De kwaliteit van eten is hier trouwens overal echt goed! Genoten dus van de luxe, om daarna door te gaan naar Kaap de Goede Hoop (zie foto's). Naast een baboon zagen we ook struisvogels, een antilope en de welbekende Afrikaanse pinguins. Uiteindelijk hebben we in een overvolle Sportbar het verdriet van de Duitsers moeten verwerken en zat er weer een drukke dag op.

Aangezien ik met Jeroen heb afgesproken dat ik hem niet elke keer zou vermoeien met een ellelang verslag zal ik de volgende keer meer vertellen over de Wijnlanden en mijn onderzoek. Ik ben er overigens gisteren al geweest en het was ontzettend mooi. Ik ga zeker mijn best doen om hier een zomerbaantje te regelen, haha!

Veel liefs, Anne

Eerste dagen

Goedemorgen! We zijn nog geen week weg maar ik wil jullie toch al even op de hoogte stellen van onze reis en het verblijf in Kaapstad. ‘We', dat is Sam en ik, Sam is een medestudent van de VU, die zijn onderzoek bij dezelfde onderzoeksgroep gaat lopen. Afgelopen donderdag zijn we aangekomen op het vliegveld, waar Tani (onze dagelijkse stagebegeleidster) ons heeft opgehaald. Ze heeft ons die dag een uitgebreide rondleiding gegeven over de campus, en ons van alles verteld over het leven hier. Onze werkplek ziet er goed uit, en Tani is heel welwillend, dat is dus fijn voor ons onderzoek en voor het kennismaken met de stad!

Onze eerste dagen verblijven we in een hostel, in het centrum van Kaapstad. Nu al een overweldigende ervaring. Ook al wordt het hier helaas winter de komende maanden, de korte broek en teenslippers gaan gewoon aan en dat is genieten. De dagen zijn gevuld met ontmoetingen en het ontdekken van de stad, maar bovenal met het vinden van woonruimte. Dat geeft voor nu nogal wat stress, ik zou graag m'n tas willen uitpakken, maar hopelijk vinden we dat deze week. En gelukkig genoeg ontspanning, onze eerste Braai (Afrikaanse barbeque) was gister. In Nederland at ik regelmatig vleesvrij, maar als ik terugkom van deze reis zal dat wel weer even wennen worden, het vlees is hier echt heerlijk, en in overloed. Ook hebben we de Tafelberg al beklommen, hard werken om boven te komen maar een prachtig uitzicht!

Door andere reizigers in het hostel wordt er veel gesproken over het bezoeken van de wijnlanden (Stellenbosch en omgeving is beroemd om zijn wijnlanden); laat dat nu de plek zijn waar mijn onderzoek de komende maanden gaat plaatsvinden! Over het onderzoek overigens later meer.

Genoeg genoten dus van de eerste dagen, vandaag aan het werk. Een beetje opstarten en allerlei administratieve dingen afhandelen. Mijn afrikaanse nummer is overigens 0027-73526 3614. En met mijn simkaartje kan ik gewoon Whatsappen!

Tot snel!

Anne

Op naar Kaapstad

Dag iedereen,

Nog een paar daagjes en dan is het zover, Kaapstad! Aankomende woensdag vlieg ik met studiegenootje Sam via Londen naar Kaapstad, waar we gaan zien of onze stagebegeleider aldaar ons naar een mooie plek gaat brengen. Goed voornemen is natuurlijk om jullie via dit blog een beetje op de hoogte te houden van het wel en wee in Zuid-Afrika, en daar mogen jullie me zeker aan houden!

Tot snel!

Liefs van Anne