Waar was ik gebleven? Ik zal eerst het verhaal over stage even afmaken, zodat ik bij deze kan gaan bevestigen dat hier ook echt wat gebeurd!

Zoals ik de vorige keer vertelde zou ik 2 veldwerkers gaan trainen om als vertalers bij mijn interviews te zijn. Nog geen uur na mijn verhaaltje werd ik gebeld dat het voor 1 van de werkers al lastig zou worden om naar Kaapstad te konen. Het verhaal achter de vertaalsters is dat ze beide in een sloppewijk wonen, 1,5 uur bij Kaapstad vandaan, maar al een jaar geleden opgeleid zijn om onderzoek te doen. De andere vertaalster belde mij vervolgens om 5 uur in de morgen dat ze de trein had gemist. De trein van 5 uur in de morgen is tevens ook de enige trein van de dag. Beetje hectisch allemaal maar uiteindelijk heeft mijn begeleider als vertaalster gefungeerd en was alles opgelost. Het is overigens niet zo dat deze vertaalsters laks zijn, ze zijn juist heel gemotiveerd om te werken, zeker omdat dat voor hen een belangrijke bron van inkomsten is. Daarnaast zijn ze goed. Ze stellen mensen op hun gemak omdat ‘het 1 van hen is’, ten opzichte van die blanke student die tegenover ze zit. Als Zuzeka erbij is, komen mensen bij mij vanzelf ook los. Zo zijn de eerste vier interviews erg goed gegaan, en uiteindelijk heb ik gisteren en vandaag in totaal nog 12 interviews gedaan. Mijn Afrikaans verbetert overigens per interview en de leuke quotjes komen zeker langs, zoals ‘mijn man wil elke maaltijd vlees eten’ en ‘we moesten anders gaan eten omdat m’n man diabeet bleek, maar toen verloor hij gewicht, en dat is slecht dus zijn we weer normal gaan eten’.

Inmiddels is ook de hele EK gekte waar ik me erg op had verheugd voorbij, maar dat is hier gelukkig snel vergeten. En gelukkig zijn er nog genoeg internationale studenten waar we voor mee kunnen juichen. Sam zijn verjaardag hebben we doorgebracht op het Wacky Wine festival. Voor 90R (=9E) kun je het hele weekend je wijnglas vullen bij tientallen farms en wijnwinkels in Robertson. Zo vullen de Kaapse wijnlanden niet alleen mijn werkende dagen maar ook de weekenden. Afgelopen weekend heb ik met Katja de citybus genomen (wie kent ‘m niet) om even de tourist uit te hangen. Daar wist een Zuid-Afrikaan, die op zijn vierde vanuit Nederland is verhuisd en hier al 60 jaar woont, mij feiloos ter herkennen als Nederlander. Beter oefenen dus, dat Afrikaans. En zondag is er dan eindelijk gesurft. Ik had toch met mezelf afgesproken dat ik me niet meer in dat zeewater zou wagen maar ach. Het was heerlijk! Er zijn hier mooie golven en ik kan hier goed oefenen, zeker nog eens terug dus. Tussendoor waren er natuurlijk de nodige Braaien, afscheidsetentjes van studenten die Kaapstad weer verlaten en voetbal kijken in Rafiki’s (hamburgernight) en Tommy’s sportsbar (biertje voor 1,5E). De ontdekking van afgelopen weken is overigens de Ijsberg. Een groot koud biertje waarin een shot tequila zit en bovenop worden twee scheppen limoenijs opgelost. Mjam. Ideetje Geertien, voor op je feestje!

Om af te sluiten nog maar wat leuke Kaapstadse feitjes:
Autorijden hier blijft levensgevaarlijk, ik kom terug als OF een kamikazechauffeuse OF een perfecte anticiperende ervaren autorijder. Wisselen van baan kan hier op elk moment en met elke snelheid, bussen hebben ALTIJD voorrang, en wegen hebben hier naar gewenst 2-3-4 banen, maar dat weet je nooit zeker. Taxi’s (minibusjes) denken dat ze onoverwinnelijk zijn en stoppen daar gewenst (dit is willekeurig in een middenberm, op de oprit van de snelweg of in tegengestelde richting, als ze iemand zien die misschien-wel-mee-wil-in-de-taxi). Had ik al verteld dat het stuur rechts zit, de versnellingen links en de richtingaanwijzer rechts?? Dit betekent overigens niet dat je niet links mag inhalen hoor, gelukkig maar..

Zakkenrollen vergt 1 tactiek. Je ziet een tourist lopen op Longstreet (DE uitgaansstraat van Kaapstad), je zegt dat je z’n schoenen heel mooi vindt, je buigt naar voren om ze te bekijken. De tourist buigt uit reflex mee naar voren om te zien wat je doet en jij pakt op hetzelfde moment achtereenvolgens portemonnee en smartphone uit de broekzak. Dit is vrij simpel en wij hebben al verschillende mensen gesproken die op die manier beroofd zijn. Sam herkende het daardoor en was snel genoeg, en Camiel was nog beter: ‘Nice sneakers? You should see my phone, it is way cooler!’

Aangezien alle sleutels van hetzelfde automerk hier op dezelfde auto gebruikt kunnen worden vonden we pas een bos bloemen en een fruitmand op de achterbank van onze auto. Ik was erg verrast, ik bedoel, vele mensen worden hier beroofd, en wij krijgen spullen. Helaas bleek dit voor de auto naast ons bedoeld te zijn, ook een Mazda. Ach, gelukkig was het geen baby.. Wist je trouwens al dat 6 kinderen hier het perfecte getal is om precies genoeg kinderbijslag te ontvangen (waar je elke maand voor in de rij moet) om niet te hoeven werken?

De studenten die in ons oude huis wonen zijn bijna allemaal geneeskundestudenten, en die maken natuurlijk helemaal de meest bizarre dingen mee. 20 steekwonden is geen uitzondering, zeker niet op payday. Payday is de dag dat mensen hier hun salaris ontvangen. Dit staat garant voor overmatig (voor Kaapstadse begrippen, dus: absurd) alcoholgebruik, waardoor gedurende de dag de een na de ander binnengebracht wordt op de Spoed. En nee dit is niet te vergelijken met comazuipen, meer met dronken mannen met messen of geweren die door het korte lontje elkaar te lijf gaan.

Ik begrijp dat ik met het verhaal hierboven enerzijds misschien een bezorgde mama op m’n dak krijg, en dat ik daarnaast het welbekende ‘het is hier zo fantastisch’ plaatje schets, maar het belangrijkste is dat ik me hier gewoon erg thuis voel, dus dat is fijn. Daar dragen al die leuke berichtjes van jullie heel erg aan bij! Nog 7 weken te gaan!

Veel liefs en kussen! Anne